سمفونی صد و هشتاد و هشتم: غریبه تر از هفت پشت آشنا

 نگاه هاے از رو تردید 

 تظاهر بـہ جدیت 

 نگاه هاے از رو کنجکاوے 

 لبخند 

 نگاه

 خندہ 

 احوال پرسے 

 نگاه هاے دزدکے 

 ... 

 ولے آخرش گیر کسے مے افتے کـہ فکرشم نمے کردے!

سمفونی صد و هشتاد و هفتم: پُرروش نکن!

 همیشـہ نباید بهش بها بدے و لوسش کنے 

 گاهے باید بهش فحشم بدے 

:)

سمفونی صد و هشتاد و ششم: حال زار کودک درون

 کنارِ کودکِ درونم نشستم و هاے هاے گریستم... 

سمفونی صد و هشتاد و پنجم: نامه ای به فرزند در آن سوی ماورا

 روماے عزیزم!

 امشب کـہ مادرت برایت مےنویسد از فرط احساساتے بودن خود شرمسار است. 

 زیرا وقت برگشت بـہ خانـہ پسر کوچکے را در راه دید کـہ صدهزار بار تداعےگر تو در ذهن َش شد. 

 گرچـہ مادرت هنوز از خیلے مسائل ناآگاه است. مثلاً نمے داند ممکن است جز او بـہ چـہ کسے بروے اما امشب با دیدن پسرک شیرین هزاران بار دعا کردم اے کاش شبیـہ او باشے کـہ بے شباهت بـہ ژست کودکے هاے من نبود. همان موهاے لخت مشکے، صورت دوّار و عینک گرداگرد. 

 آه... کـہ اگر ساعت زمان داشتم تنها یکبار برمےگشتم تا لپ هاے نرم پسرک را بگیرم و بچلانم در این همـہ نبودنت.

 روماے عزیزم! 

 در همـہ ترس بود و نبودت نسبت به آیندہ اے کـہ ما زمینیان حاضر از آن بے خبر هستیم، باز هم عاشقانـہ مےخواهم باشے... بیایے... به دنیایمان رنگ بپاشے... بـہ دستان نومیدمان گرما ببخشے...

 آنقدر کـہ هرگاه بودنت را شبیـہ سازے مےکنم، اشک از تلاطم وجودم بـہ چشمانم جار ے مےشود.

 قلقلے کوچک من، مےدانم روزے مےرسد کـہ من از این همـہ عشق و احساسے کـہ نسبت بـہ تو دارم، شرمگین مےشوم. آخر مگر مےتوانے در محدودہ احساسات من زندگے کنے؟ من با این همـہ حس یک محدودکنندۀ ضعیف مےشوم کـہ فقط مے خواهم بیخ ریش خودم بمانے.  

 روما، اگر آنقدر بزرگ شدے کـہ روزے این نوشتـہ بـہ دستت رسید و من بـہ عنوان مادرت همین قدر ناتوان از کنترل حس بودم، مےخواهم مردانـہ جلویم بایستے... 

 آخر تو اولین و آخرین مرد من هستے! فرزندِ همیشہ کوچک و شیرین من...

سمفونی صد و هشتاد و چهارم: می شود فاش همه

 یکـ/ داشتم فکر مےکردم...   

  "شین" را دوست دارم.   

  نـہ...!  

 چقدر شین را دوست دارم.  

 در آن همایشِ پُرشکوہ کـہ سهمِ بیشترے از نمایش را شین داشت من همان معشوقِ مشوق بودم. 

 از نوعِ دلشکستـہ... 

 در نبودِ "میم". 

 گردشِ اسلوموشنِ لب و دهانِ شین پاسخِ چشم هاے جستجوگرم را داد: "نگرد... نمےآد."  

 تکان تکانِ این تصاویرِ محو با حرکاتِ آرام تنها خاطرۀ خوابِ دیشبم شد. 

 و آن حرف... 

 "از اول هم مےدانستم... معلوم بود این تو هستے کـہ مےمانے." 

 صدا آرام و آرامتر مےنشست و روح دور و دورتر مےرفت. [با لبخند] 

 وقت نشد بنشینیم. کنار هم. 

 اما وقت شد خاطرہ بازے کنیم. با چهره هاے هم... با حرف هاے هم... با شادے هاے برق گرفتـہ حصولِ این همـہ وقت...

 من و حالتِ سردرگریبانم،

 او و خوشحالے پیدا کردہ اَش.

 میمِ دیگر کنارم جاے گرفت. با جواهراتِ زیباے آویختـہ.

 همراه با دوستے کـہ هرگز تصویرَش در ذهنم نماند... 

 و یک گُنگے گَس انتهاے خوابم. 

دو/ "بعضے وقت‌ها بـہ دست‌هایم نگاه مےکنم و فکر مےکنم کـہ مےتوانستم پیانیست بزرگے شوم... یا یک چیز دیگر. ولے دست‌هایم چہ کار کرده‌ اند؟ 

یک جایم را خارانده‌ اند، چک نوشتـہ اند، بندِ کفش بستہ اند، سیفون کشیده‌ اند و... 

دست‌هایم را حرام کرده‌ ام. 

همین‌طور ذهنم را."

+ دزدے از نوشتـہ هاے یار =) 

~> بهش حسودیم مےشـہ... 3>

سه/ نروژے را پاس بداریم حتے اگر پدر مادرمان نروژے نبوده و نیستند. [حداقل براے رفعِ بیکارے!] 

:->

سمفونی صد و هشتاد و سوم

 یکـ/ جستجوے نورِ مطلق در سرشت آدمیان عوارضِ دردناکترے دارد. 

 گاه آنقدر محوِ سپیدے هاے تمام شدنے دیگران مے شوید کـہ همـہ قدرت تشخیص و بینایےتان را با دست خودتان کور مےکنید. 

 دوپایانِ نامُبرا تاریکے را بدونِ استثناء بـہ نسب در وجودشان دارد یا مشغولِ آبیارے و پرورش آن هستند. 

 اگر بـہ این باور برسید کـہ حتے خودِ شما تاریکےهایے در وجودتان دارید، بـہ حتم در انتخاب هایتان کمتر دچار مشکل مےشوید. 

 دو/  "Living With IT" را بخوانید. این کتابِ مصور [Comic] کـہ نوشتـہ Bev Aisbett [روانشناس] است، شما را از خواندن مایوس نمےکند. حتے اگر وقتِ زیادے است کتاب دست نگرفتـہ اید، با این کتاب خودتان را تشویق بـہ دوبارہ خواندن کنید. ضمناً کتاب دربارۀ غلبـہ بر حملات اضطراب مےباشد.

سمفونی صد و هشتاد و دوم: Comedy or Tragedy

 "دیشبــ دلِ خانمےُ شکستم، 

 از دستم گریـہ مےکرد... 

 ناراحت شدم ولے فکر کردم 

 گریـہ واسـہ زن خوبِ! 

 زن کـہ گریـہ کنـہ دلش وا مےشـہ." 

  +  یکے از پیش نویس هاستــ ... 

      وقتے اینُ پیاده کردم، ننوشتم از کے و کجا بودہ اما مطمئنم نقل قولِ.  =)