۱۵ مطلب در تیر ۱۳۹۵ ثبت شده است

سمفونی صد و پنجاهم: تولد بهترینِ بهترین

 مژگان: شادے براے احسان کادو چے خریدے؟ 
 شادے: کادوے خاصِ جوراب! 
 احسان: کادوے شادے بـہ درد عمـہ اَش مے خوره! 
 شادے: احسان خواستے بپوشے، عطر بزن! 
 احسان: کادوے تو رُ نمے پوشم اصلاً. مے خوام بزنم بـہ آینـہ ماشین. 
 [خنده] 
 شادے: مهگل، زندہ اے؟ 
 من: حواسم بـہ PM بود. بـہ یکے گفتم براے تولدم چے تدارک مے بینے؟ گفت خفـہ شو تولد من زودتره.  
 [خنده] 
 احسان: طرف با سیاست بوده! 
 من: نه، اشتباه نکن. بچـہ سادہ اےِ. 
 شادے: راستے تولدِ توام نزدیکِ ها!  
 من: احسان چند سالت شد؟ 
 احسان: بیست و نه. پیر شدم، مهے... 
 شادے: احسان! 
 من: هنوز جا دارے پس... 
 شادی: رفتـہ تو سے. 
 احسان: واقعاً؟ 
 من: بـہ خدا! تازہ سنِ جذابیتتِ مرد! 
 شادی: پختـہ شده! 
 [خنده] 
 من: گم شو! انگار سیب زمینےِ!! عمـہ منم وقتے مے خواست از یکے تعریف کنـہ مے گفت عین قرمـہ سبزے جا افتادہ ست. 
 [خنده] 
 احسان: Brb کوچـہ شمارہ بدم. من تو اوجِ جذابیتم!  
 من: حالا نرو. نـہ مے شنوے ضایع مے شے باز Back مے دے بـہ شادے. 
 شادی: برو بمیر احسان! 
 احسان: شادے! 3> 
 شادی: کوفت! 
 احسان: با تولد گرفتنت... مے بینے مهے؟ 
 من: وای... شادے واقعاً چطورے تونستے با احساساتِ پاکِ این همـہ آدم بازے کنے خودت برے بخوابی؟ 
 [خنده] 
 شادی: بـہ خدا دو ساعت قبلِ دوازدہ بـہ غلط کردن افتادہ بودم.  
 [خنده] 
 احسان: Tell 
 من: شادے گوشیُ قطع کن! 
 احسان: نه، شادے نیست. ملت زنگ مے زننـ تبریکِ خشک و خالے مے گنـ !  
 من: کادوے شادے واست بس نبود، احسان؟ الان باید جاے همـہ کادوها رُ بگیره... 
 احسان: جوراب شادے فقط بوے پا مے گیره. همین.  
 [خنده] 
  
 + تولدت مبارک، دوست! :) 

سمفونی صد و چهل و نهم: #دیوونگے

حسِ مے کنم هزاربار عاشقِ Henry Barthes شدم و عینِ هر هزاربار مُردم... 


+ حیف که واقعے نبودے... در تمامِ طولِ فیلم حسرتِ وجودِ حقیقے اِنسانے به مثل تو درونم مے جوشید. و همچنان مے کُشے آدمُ تا بازے کنے و بدرخشے، Adrien Brody!

+ دیوونم کرد... به شدت پیشنهاد مے شه!

+ "ما هممون یه طوریم؛ درد رو احساس میکنیم و تو زندگیمون آشفتگی موج میزنه. میدونم زندگی گیج کننده س. من هیچ جوابی برات ندارم ولی میدونم اگه این حرف دلت رو کتبی بنویسی همه چی درست میشه." / [Henry Barthes - Detachment [2011 

سمفونی صد و چهل و هشتم: مرگِ بدی

طلبِ ببخش کرد

همان آدمکِ دیروزیِ راه گرفته در زندگیـ اَم

گفت که ببخشم... همه اَش را!

و همه اَش برای لحظه ای پیشِ چشمان َ م سُر خورد و مُرد.

گفتم به پاسِ شبِ قدر؟ حتماً باید شبِ قدرها باشند که قصدِ آدم شدن کنید؟ 

مصمم گفت بله.

فکر کردم او که در حقِ من بد نکرده بود... 

و ایمان آوردم که شاید خاصیتِ شب قدر همین "مُردنِ بدی" باشد.


+ عکس اثرِ یک من عزیزِ و تشکرِ من برای یک هدیۀ به یاد گذاشتنی کم و بی اثرِ. 

❤ :)

سمفونی صد و چهل و هفتم: ضایع در ضایع

درد یعنی پسری که تا دیروز بهش می گفتی "ضایع"، امروز دوست پسرِ صمیمی ترین دوستتِ! :|

سمفونی صد و چهل و ششم

آخ، بانوی جسورِ ایران...

نوشتـہ هاے یکـ مبتلا بـہ پارادوکسُ مےخونے...