- وقایع نگار
- پنجشنبه ۲۸ مرداد ۹۵
- نظرات [ ۱۱ ]
همـہ چیز از جایے شروع شد کـہ یک سال بزرگتر شدم...
در مواقعِ حساس تر ساکت تر مے شوے کـہ اے کاش نشوے
نمے توانم بگویم
رُشدِ آدمے چـہ قدر بد و سخت و شکنندہ کنندہ است
حالا کـہ ناخواستہ پا به زندگے نهاده ام از آن کـہ بـہ خودم قول ندهم عاقل تر شوم، قاصرم
اما مے توانم قول بدهم هرگز نخواهم از فرزند آیندہ اَم بزرگ شود.
بزرگ شدن گُرگ شدن مے طلبد.
تنها مثبتِ این اتفاق فراموش نشدنت توسطِ آدم هاے دوستدار یا دوست ندارت است.
من انسانِ خوشبختے هستم؛
امشب کسانے را یافتم کـہ مرا در خاطرِ پُر دغدغـہ شان گرامے داشتند
و تبریک را بهانـہ اے براے هم صحبت شدن با من فرا داشتند.
از همـہ کسانے کـہ بودند، رفتند، ماندند تا زندگے ام را بسازند، متشکرم.
